Auteur: Joos Philippens, Dagblad “De Limburger” dd 15-mei-2024
In het wijkje Annadal genieten ze in hun vrijstaande woningen van de rust. Geen doorgaande wegen. Daar dreigt verandering in te komen. „Ik ben mordicus tegen elke vorm van gemotoriseerd verkeer.”
Stedenbouwkundige Franz Ziegler ziet het helemaal zitten. Het vroegere Annadal-ziekenhuis, nu een met veel hekken en dicht groen afgesloten terrein, teruggeven aan de stad. Een mix van wonen en werken, voetgangers en fietsers die een parkachtig gebied doorkruisen. Met extra woningen, in de vorm van tien hofjes. Ook, en misschien wel vooral, voor ouderen.
Het onderwerp leeft. Zo’n honderd omwonenden komen dinsdagavond op een informatiebijeenkomst af. Omwonende Hans Bloem laat er geen gras over groeien, is direct kritisch. „Hoeveel woningen worden dat? Waar is jullie telmodel?” Ziegler reageert: „Dit is pas een eerste schets, een idee.” Bloem, die bij een architectenbureau heeft gewerkt, gelooft er niets van. „Straks gaat de bebouwing om financiële redenen natuurlijk verder de lucht in. Stel dat hier vijfhonderd woningen komen, waar moet dat verkeer naartoe? Dat is nu al een probleem.”
Duidelijk is dat het wijkje Annadal, waarvan de vrijstaande woningen direct grenzen aan het plangebied, de schetsen met argusogen bekijkt. Er komt geen kip in hun buurt, met vijf doodlopende weggetjes die stuiten op een hek. Jeu Lemmens woont in de Hintzenstraat. „Ze willen de boel opengooien, terwijl 90 procent van de mensen hier juist woont voor de rust. Voetgangers en fietsers doorlaten akkoord, maar ik ben mordicus tegen elke vorm van gemotoriseerd verkeer.”
Esther Theunissen staat er hetzelfde in. Ze woont aan het Louis Pasteurpad. „Voor voetgangers mogen ze de trap naar het ziekenhuis-gebied weer open maken, dat is geen probleem.” Ook Hans Bloem woont in het wijkje Annadal. „Dit dreigt een glijdende schaal te worden.” De hekken dus helemaal dicht, of toch voetgangers toelaten? „Wie weet…”
Een andere bewoner wil dat de hekken helemaal dicht blijven. „Als we drukte willen, dan lopen we wel de stad in, een paar honderd meter om is geen probleem. Ik snap heel goed dat de stedenbouwkundige vanuit zijn vakgebied ons wijkje wil opnemen in de verstedelijking. Maar ik zie geen interactie ontstaan met de studenten die hier wonen en vaak Engels en Spaans spreken.”
Tobias Pustjens woont aan de Becanusstraat, de kant van winkelcentrum Brusselsepoort. „We hebben achterom nu mooi en vrij zicht op groen. Dat we willen waarborgen. Ze plannen daar woningen, dus achterburen. Welk type woningen worden dat? Wat doet dat met de waarde van je huis?” Astrid Huls voegt toe: „We zijn hier juist komen wonen vanwege dat groen, op loopafstand van het Vrijthof.”